สองตีนกู จะกู้ประชาธิปไตย

หลั่งเลือดไพร่ ชโลมร่าง บังกระสุน
เป็นโพรงพรุน แหลกเหลว เข้วแลกสู้
มีเพียงแค่ สองมือ สองตีนกู
แต่ก็ร่วง เกรียวกรู สู่แผ่นดิน

มันสาดใส่ โหมใส่ ยิงไม่ยั้ง
มีอาวุธ รถถัง คลั่งบ้าบิ่น
ยิงคนไทย ด้วยกัน มันโหดทมิฬ
เลือดไหลริน เพราะอำมาตย์ ชาติจัญไร

มันคือฝูง ทรราช อำนาจบ้า
อำมาตยา เยี่ยงสถุล อวดศักดิ์ใหญ่
นับแต่นี้ กูจะจำ อย่างเจ็บใจ
จะสาปไว้ ใต้ขุม อเวจี

ศพเรียงศพ พี่น้อง ผองนักสู้
เขาคือผู้ เสียสละ ไม่ผละหนี
เขาคือไพร่ เพียงผง ฝุ่นธุลี
แต่เขาคือ ศักดิ์ศรี วีรชน

เวียนศพรอบ (อนุ)สาวรีย์ ที่เขารัก
แม้เขาจาก ฝากเลือดแดง ไว้เข้มข้น
ฝากสองมือ สองตีน แต่ละคน
กอบกู้จน ได้มา ประชาธิปไตย ฯ

ไว้อาลัยแด่.... วีรชนคนเสื้อแดง
๑๐ เมษายน ๒๕๕๓
“ดิน ดาวแดง”