อาลัยวีรชน

“นายเทิดศักดิ์ ฟุ้งกลิ่นจันทร์ อายุ29 ปี เสียชีวิตด้วยกระสุนปืน M16 5นัด ตัดขั้วหัวใจ นำส่ง รพ.ราชวิถี แล้วส่งต่อมา รพ.รามาฯ”
จาก http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P9129538/P9129538.html

ผมต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง เมื่อได้อ่านข้อเขียนเล็กๆ ที่เพื่อนเขียนถึง “เพื่อน” ด้วยความรักต่อการจากไปอย่างกระทันหันเมื่อเช้าวันที่ ๑๑ เมษายน ๕๓ จึงขออนุญาตท่านเจ้าของได้นำมาตีพิมพ์ไว้เพื่อร่วมไว้อาลัยครับ

“...โบ๊ทฉันยังจำวันที่แกเกิดวันแรกได้เลย โบ๊ทแกเป็นน้องคนแรกของพี่ที่พี่รู้ว่าการมีน้องเล็กๆมันตื่นเต้นขนาดไหน พี่ลงทุนหยุดร.ร.เลยนะเพื่อเฝ้ารอแกและน้าแตน(แม่แกไง)กลับจากโรงพยาบาลตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดอายุฉันประมาณ 7 ขวบและตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพี่รักและหวงแกมากในสมัยเด็กนะ... แล้วแกก็ย้ายไปอยู่ที่อื่นเพราะโดนไล่ที่ อะไรหลายๆอย่างทำให้ฉันกับแกห่างกัน....
แกเรียนแล้วฉันก็มีครอบครัวแล้ว บ้านแกก็ไกลด้วย แต่ทุกปี “วันสงกรานต์” แกต้องมาหาฉันที่ในซอย 9 เกือบทุกปี แกมาหาเพื่อนๆ แกด้วย..... แต่ปีนี้แกก็มานะแต่แกมาอย่างนี้ฉันรับไม่ได้เลย ปีที่แล้วแกยังโทรคัพย์กับฉันประจำเลยแล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกันเพราะว่าโทรศัพย์ฉันหายแล้วฉันก็ยุ่งๆ แต่ฉันคิดว่าเด๋วแกก็คงมาวันสงกรานต์เด๋วค่อยขอเบอร์แกใหม่

วันที่แกตายนะตอนเช้าวันที่ 11 เมษายนฉันกินข้าวอยู่ แล้วทีวีก็ประกาศรายชื่อบุคคลที่เสียชีวิต ฉันตกใจมากไม่อยากนึกว่าเป็นแกเลย ฉันเศร้ามากเสียใจ ไม่อยากเชื่อคิดแต่ว่าเขียนชื่อผิดหรือเข้าใจอะไรผิดซักอย่าง โบ๊ทหลับให้สบายนะไอ้น้องรัก ชาติหน้ามีจริงเราเกิดมาเจอเป็นพี่น้องกันใหม่นะ ฉันจำวันนั้นไม่มีลืมเลยวันที่แกเกือบจมน้ำตายแล้ว ที่ท่าน้ำเราเล่นน้ำกัน เรายังเด็กกันหมดแล้วเราก็ช่วยแกขึ้นมาทำให้ฉันผูกพันกับแกมาก แกคงไม่ผูกพันกับฉันเท่าฉันที่คิดผูกพันกับแกหรอกเพราะว่าแกยังเด็กแต่ฉันโตกว่าแกเยอะ ฉันเลี้ยงแกรักแกมาก ภาวะหน้าที่ที่ต้องทำจนบ้างครั้งฉันลืมแกไปแต่แว็บหนึ่งฉันก็คิดถึงแกแต่แกคงไม่นึกถึงฉันหรอกเพราะหน้าที่การงานของแต่ละคน

ตอนเด็กเราไปดูหนังด้วยกัน แม่ฉันก็รักแกมากเหมือนแกเป็นลูกชายคนเล็กเลยเราไปดูหนัง ไปเขาดินไปไหนต่อมีพวกเราก็ต้องมีแกเพราะแกเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเรา โบ๊ทจำไว้นะแกทำดีที่สุดแล้วแกเป็นวีรบุรุษในใจพวกเราตลอดไปวันนี้ฉันไปงานแกด้วยฉันไปช่วยจัดเกี๊ยวน้ำเสริฟแขก สิ่งเดียวที่ฉันจะทำเพื่อแกได้ในเวลานี้ภาพแกยังติดตาฉันเสมอ มาดกวนประสาทฉัน แล้วแกพูดกวนๆของแกยังอยู่ในโสดประสาทฉันสงสารแกมากแกคงเจ็บมาก ใครลองนึกดู วันแรกที่แกเกิดฉันได้เห็นแก วันที่แกตายฉันก็เห็นแก มันเศร้านะ ฉันไม่รู้จะไประบายกับใครฉันไปพูดกับใครคนคงหมั่นไส้ฉันที่แกตาย แกดังแล้ว ฉันมาพร่ำเพ้อถึงแกแต่ไม่มีใครรู้ว่าฉันผูกพันกับแกขนาดไหน มันอยู่ที่ใจฉันจำไว้ ฉันผูกพันกับแกมากและฉันก็รักแกมากแม้เราห่างกัน พี่ขอให้แกไปสบายนะ"

โบ๊ทน้องรักของพี่
พี่ติ๊บ 13/04/2010 - 23:50

ขอไว้อาลัยด้วยจิตภารวะ